اختلال احتکار یک وضعیت سلامت روان می باشد که در دور انداختن اموال و وسیله ها بدون توجه به ارزش واقعی آن ها نمایان می گردد. در ادامه می خواهیم به این اختلال ذخیره کردن های بیهوده بپردازیم. پس با سایت مشاوران ایران همرا باشید.
اختلال احتکار یا ذخیره کردن چیست؟
افراد مبتلا به اختلال احتکار ممکن است مقادیر زیادی وسیله های بی ارزش و حتی آشغال در محل زندگی خود جمع نمایند، که این جمع آوری باعث می شود استفاده از اتاق را دشوار کند و حتی باعث شود که فعالیت های روزانه را مختل کند.
اختلال احتکار همچنین می تواند باعث ناراحتی قابل توجه، اختلال در عملکرد و انزوای اجتماعی شود. این یک اختلال متمایز از سایر شرایطی است که شامل جمع آوری می شود (مانند جمع آوری تمبر یا کارت های بیسبال)، که معمولاً منجر به آسیب یا ناراحتی قابل توجهی نمی شود.
درمان اختلال ذخیره کردن
درمان اختلال احتکار معمولاً شامل ترکیبی از درمان‌ها دارویی و روانشناختی می باشد که در ادامه به توضیح این موارد می پردازیم.
CBT می تواند به افراد مبتلا به اختلال احتکار کمک کند تا افکار و باورهای خود را در مورد دارایی ها به چالش بکشند و مهارت های مقابله ای جدیدی را برای مدیریت اضطراب و میل به ذخیره اقلام ایجاد کنند. این نوع درمان اغلب شامل مواجهه درمانی می شود که به تدریج فرد را در معرض موقعیت هایی قرار می دهد که رفتارهای احتکار او را تحریک می کند و در عین حال به آنها آموزش می دهد که چگونه در مقابل میل به ذخیره اقلام مقاومت کنند.
داروهایی مانند مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) نیز ممکن است برای درمان علائم اضطراب یا افسردگی که اغلب همراه با اختلال احتکار هستند، تجویز شوند. این داروها حتما باید توسط روانپزشک متخصص و یا روانشناس در شیراز تجویز شود.
علاوه بر درمان هایی که اعلام نموده ایم حمایت اطرافیان از این افراد نیز باعث می شود که اختلال احتکار سریعتر درمان شود. همکاری با یک متخصص سلامت روان با تجربه در درمان اختلال احتکار برای ایجاد یک برنامه درمانی فردی بسیار مهم است.
علائم افراد مبتلا به اختلال احتکار
علائم اختلال احتکار عبارتند از:
مشکل در دور انداختن وسایل: افراد مبتلا به اختلال احتکار در خلاص شدن از شر دارایی ها، حتی آنهایی که کاربرد یا ارزش عملی کمی دارند یا اصلاً ارزشی ندارند، بسیار مشکل دارند.
فضاهای زندگی بهم ریخته: احتکار اغلب منجر به فضاهای زندگی بهم ریخته و نامنظم می شود که می تواند حرکت در اطراف و انجام فعالیت های روزانه را دشوار کند.
دلبستگی عاطفی به دارایی ها: افرادی که مبتلا به اختلال احتکار هستند ممکن است وابستگی عاطفی قوی به دارایی های خود داشته باشند و آنها را به عنوان امتداد خود یا منبع آرامش خودشان در نظر بگیرند.
اجتناب از موقعیت های اجتماعی: احتکار می تواند باعث شود افراد به دلیل خجالت یا شرم از وضعیت محل زندگی خود از موقعیت های اجتماعی دوری کنند.
پریشانی یا اضطراب در مواجهه با دور انداختن اموال: تلاش برای خلاص شدن از شر دارایی ها می تواند باعث ناراحتی یا اضطراب شدید برای افراد مبتلا به اختلال احتکار شود.
اکتساب اجباری: افراد مبتلا به اختلال احتکار ممکن است اجباراً دارایی های جدیدی به دست آورند، حتی اگر فضایی برای آنها نداشته باشند یا توانایی خرید آن را نداشته باشند.
در صورتی که در یکی از اطرافیان خود این علائم را مشاهده می کنید با مراجعه به مراکز روانشناسی در شیراز می توانید به حل این اختلال کمک شایانی داشته باشید.
توجه به این نکته مهم است که همه کسانی که در دور انداختن اموال مشکل دارند، اختلال احتکار ندارند. شدت و تداوم این علائم از عوامل کلیدی در تشخیص است.